علی (ع) مدار معرفت ناب قرآنی

نویسنده در آغاز از دو نگاه نسبت به امام علی(ع) یاد می کند؛ یکی نگاه اهل سنت و دیگر نگاه شیعه. سپس آن دو را جامع و کامل ندیده، عظمت شخصیت امام را فراتر از آن دو معرفی می کند. آن گاه قرآن شناسی را، والاترین مشخصه امام دانسته با استناد به نمونه های تاریخی از نقش علی(ع) در حلّ پرسشهای قرآنی، مرجعیت وی برای عالمان و علوم قرآنی و تلاش ایشان در حاکمیت بخشیدن قرآن، سخن می گوید. در پایان به گواهی علی(ع) درباره توانمندی و کارایی نظریه های قرآنی اشاره می کند.